Damesteam IZGS
Het damesteam van IZGS komt uit in de tweede divisie. Daarin gaan ze de strijd aan met 17 andere damesteams uit de regio Noord. Naast de teamprestatie is er alle ruimte om ook individueel te presteren. Met een flinke dosis enthousiasme, een gezond portie fanatisme en een vleugje humor verschijnen onze dames komend seizoen aan de start in Enschede, Groningen, Utrecht, Klazienaveen en wederom Enschede. Hoe ze dat vergaat? We houden je hieronder op de hoogte met raceverslagen. Nu kun je nog even teruglezen hoe afgelopen seizoen verliep
Meedoen? Graag!
Lijkt het jou leuk om dit team te versterken en een of meerdere wedstrijden samen te racen? Stuur dan een berichtje naar teamcaptain Suzan.
_____________________________________
Vlammend het seizoen uit
8 september 2019
De dames van IZGS hebben de landelijke teamcompetitie met een mooi resultaat afgesloten. Tijdens de vijfde en laatste wedstrijd - een Sprint triathlon in Zaanstad - werd door Suzan Tuinier, Irene Kerkdijk, Roos van Velzen en Jeannet Pennings een knappe negende plaats behaald. Het resultaat is een mooie tiende plek in de eindstand.
Een verslag van Jeannet:
Nog één keer met een die toffe clubgenoten van me racen in een teamformat. Ik had er zin in! Wat is het toch leuk om deze individuele sport als team te beleven en elkaar op te peppen om voor het maximale resultaat te gaan. En ik denk dat dat vandaag goed gelukt is. Het deelnemersveld in de tweede divisie is echt sterk dit jaar. Desondanks flikken we het toch maar even mooi om ruimschoots bij de eerste helft te eindigen.
Na de verre bestemmingen als Weert en Rotterdam (hoezo Noord?) mochten we vandaag eens van start dicht bij huis. Zaanstad, here we come! Ik besluit op de fiets heen te gaan, gelijk een mooie warming-up, en tref op de pont wat mannelijke clubgenoten die vandaag ook weer mogen racen. Eenmaal bij de wisselzone zie ik mijn teammaatjes die er ogenschijnlijk al helemaal klaar voor zijn. Ik plak snel de stickers op mijn helm en fiets, doe mijn startnummer om en samen gaan we inchecken om onze spullen gereed te maken. Ondertussen zijn de mannen in de vierde divisie al lekker bezig met - zoals later zou blijken - het vizier op het podium. Vlak voor hun finish onze start. We duiken het koude water in om nog snel een paar meter in te zwemmen. Dan richting startlijn.
Ik kijk nog wat om me heen, me net afvragende hoe lang nog voor het startschot, en daar is ie ineens. Halleluja. Hoezo wordt er niet afgeteld? Oké, klokje aan en gaan. Voor mijn gevoel lig ik hierdoor direct veel te ver achter en in mijn hoofd moet ik nog even schakelen. Gelukkig weet ik na deze rommelige start uiteindelijk ook weer snel mensen in te halen en me vlak achter de kopgroep te positioneren. Het tempo ligt hoog, waardoor ik als zevende het water uit kom. Dus hard fietsen om nog wat plekken op te schuiven. Dat lukt. Al snel lig ik tweede en uiteindelijk ook een hele tijd eerste. Maar het kan altijd sneller. Ik word ingehaald en begin uiteindelijk als tweede aan het lopen. Prima. Ik zit lekker in mijn race en merk ook dat mijn teammaatjes het goed doen. Irene zit er goed bij, Suzan daarachter en Roos daar weer vlak achter. Onderweg moedigen we elkaar aan. Dat motiveert!
Hetzelfde riedeltje met het lopen. Ik weet dat ik hier uiteindelijk flink wat plekken ga verliezen, want zoals gezegd ligt het niveau hoog en is lopen niet mijn sterkste onderdeel. Toch ben ik al lang blij dat mijn loopvorm weer enigszins terug is, waardoor ik een prima pace kan aanhouden. Het loopparcours is een heenenweertje, waardoor we elkaar onderweg wederom tegenkomen. We high 5-en, ook met de heren van de tweede divisie die een kwartiertje later zijn gestart en inmiddels ook vol in hun race zitten. Dan de finish in zicht. 1u11 op de klok, tiende in de daguitslag. Vol trots zie ik even later ook het oranjeblauw van mijn teamies opduiken. Suzan en Irene die met een 40e en 44e plaats én een dikke smile goed hebben gepresteerd. Roos finisht uiteindelijk als 64e, is minder tevreden, maar ik niet minder trots. We zijn negende, ik zeg NEGENDE en tiende in de eindstand. En dat hebben we met elkaar gedaan. Hopelijk kunnen we dit voortzetten in 2020. Daarvoor zoeken we nog wel wat enthousiaste IZGS-dames. Wie sluit er volgend seizoen aan?
Strakke race Utrecht
Ode aan het damesteam
7 juli 2019
En ook de vierde wedstrijd in de 2eDivisie Dames Noord kunnen we afvinken. In Utrecht zorgden Lonneke van Schaik, Irene Kerkdijk, Suzan Tuinier en Jeannet Pennings voor een prachtig resultaat. Een 8e plaats zorgt ervoor dat de dames nu in de top-10 staan in de tussenstand (#9).
Een verslag van Irene:
Het klinkt eng: een stel dames die als beesten tekeer gaan tijdens triathlons. Wat was ik bang toen ik voor het eerst werd gevraagd om mee te doen. Totaal onder de indruk van de snelheid tijdens al die ingewikkelde onderdelen van de triathlon, inclusief de wissels. Waar Jeannet tijdens het zwemmen al een plek voorin opeist en dat vasthoudt bij het fietsen, komt Lonneke als een raket langs op haar mooie fiets en Suzan en Roos zijn de toplopers, zoals maar weer bleek tijdens de Grachtenloop van afgelopen week. Indrukwekkend, maar inmiddels doe ik gewoon mee aan de wedstrijden en doe ik net alsof ik niet bang meer ben voor hun snelheid. Als je in hetzelfde pakje loopt, ben je een team, en voel je je ‘in zeer goede staat’.
Op 7 juli mochten we ons bewijzen in Utrecht. En dat deden we! Na een 10e, 11e en 10e plaats in de afgelopen competitiewedstrijden was het tijd voor verbetering. Dus iedereen stond topfit aan de start: Jeannet had een zwemtochtje van 8,5 km afgelegd op zaterdag en was naar eigen zeggen ‘een beetje vermoeid’. Suzan liep op vrijdag een geweldig pr op de 10 km en had ‘stijve benen’. Lonneke kwakkelde de afgelopen tijd wat en had het wat rustiger aan gedaan, maar besloot om niet vooraf in het water te springen wat ons allemaal gerust stelde. Ik had geen enkel excuus, had een strak trainingsschema gevolgd en dacht: ‘als Jeannet zo moe is, misschien kan ik dan wel een tijdje in haar slipstream zwemmen...’
Zo begonnen we allemaal met ons eigen verhaal. Resultaat was dat Irene na 50 meter slipstream van Jeannet al kapot ging voordat de race goed en wel begonnen was, Jeannet rustig door zwom met de snelste zwemmers van het veld waardoor ze uiteindelijk lang de koppositie hield, de rustpauze van Lonneke haar enorm goed gedaan had en ze als een speer over het fiets- en loopparcours ging en de benen van Suzan nog wel een keer wilden knallen. Dit alles leidde tot een geweldige 8e plaats in Utrecht en een stijging naar plek 9 in het klassement!
Nieuwste aanwinsten voor het team Elise en Bianca trainden in Noordwijkerhout alvast voor volgend seizoen, en daar betrad Elise het hoogste podium! Dat belooft wat..
Dames, jullie zijn te gek! Nog een keertje knallen in Zaanstad, op jacht naar plek 7!
Damesteam 'steady going'
22 juni 2019
In Rotterdam stond zaterdag 22 juni een Team Relay op het programma voor de dames van IZGS. Een estafette, waarin om beurten een parcours werd afgelegd van 300m zwemmen, 5,3km fietsen en 1.500m lopen. Irene Kerkdijk, Elise Vriend, Lonneke van Schaik en Jeannet Pennings bleken meer sprintvezels dan vooraf gedacht en bemachtigden een mooie 10e plaats.
Een verslag van Lonneke:
Zaterdagochtend, de wekker om 5.00 uur. Nog in een toestand ergens tussen slapen en waken stap ik in de auto met een mok koffie en een bak havermoutpap om richting Zevenhuizen (Rotterdam) te gaan. Om 8.30 uur daar de start met ons damesteam. De zon schijnt, de wind is matig en de Willem Alexanderbaan ligt er mooi bij.
Irene start als eerste. Zij is een snelle zwemster en kan zo het beste bijblijven bij de tegenstanders. Stayeren is namelijk toegestaan, en er gingen heel wat teams van start. Omdat de zwemstart ergens anders is dan de wisselzone en je je team wil volgen in de race, is het dus continue heen en weer lopen rond het parcours, waar we met luide keeltjes de aanmoediging inzetten bij doorkomst. Dat geeft toch altijd een positieve boost in je tempo. Irene kwam nee schuddend het water uit, maar ze was heel snel! ‘Alles voor het team hè’ hoor ik haar vaak gekscherend zeggen, maar dit getuigt zeker van teamspirit.
Door de kleuren van IZGS is je voorloper in de estafette goed te volgen, want na de loop op de dijk de volgende atlete na een high five zelf aan de race beginnen. Elise kiest ervoor om zonder bril (sterkte +7!) de triathlon af te leggen, en dat gaat ontzettend goed! Ik neem het denkbeeldige stokje over na ongeveer 26’ en duik in het water, waar ik heerlijk in iemands benen blijf om m’n hartslag wat te laten zakken nadat m’n bril afschoot bij de duik. In deze korte afstand hebben we ervoor gekozen om met loopschoenen te fietsen. Dat voelt gek! Maar lekker stampen dus. Ik kan bij een dame komen en heel even herstellen, maar als ik er voorbij rij, even de benen stil hou en vraag of ze meewil krijg ik geen antwoord. Ik zie haar afzakken, dus ben ik vrijwel de hele rit alleen.
Dit format vind ik heerlijk, 24’ in het rood, maar toch probeer ik aan het eind van het fietsgedeelte wat lichter te trappen om nog te kunnen lopen. Ook al heb ik dit de laatste zes weken moeten laten liggen, gaat het goed en blijft de kniepijn uit. Ik durf niet volledig in het dieprood te gaan (waarbij je dus de finish over stort), hoewel dat wel een ultiem gevoel is. Ik tik Jeannet aan en daar begon de inhaalslag. Met zwemmen zien we haar een groepje ver vooruit zwemmen en met fietsen vertrekt ze compact ineengedoken in de racestand.
Het was Elise haar debuut in het damesteam en tijdens onze aanmoedigingen zei ze meerdere malen ‘oh wat vind ik dit leuk!’. Het is fantastisch om van een solistische sport op deze manier een teamsport te maken. In een sterk veld zijn we uiteindelijk geëindigd als 10e, met een tijd van 1.36’08, en we hebben alweer zin in de volgende!
Dames presteren goed in Weert
8 juni 2019
Zaterdag kwam het damesteam weer in actie. Dit keer reisden we af naar Limburg. Op het prachtige parcours in Weert, waar een week daarvoor nog het EK triathlon plaatsvond, gingen Roos van Velzen, Bianca Vermeulen, Jeannet Pennings en Suzan Tuinier de strijd aan met 25 andere teams in de tweede divisie.
Een verslag van Suzan:
Het werd ons niet makkelijk gemaakt. Dat begon eigenlijk al voor de wedstrijd. Door omstandigheden konden twee vaste teamleden er helaas niet bij zijn. Gelukkig wisten we net op tijd Bianca te overtuigen om met ons mee te doen. De volgende hindernis was het weer. Op de app werd zenuwachtig gegrapt: de wedstrijd wordt afgelast, het onWeert. Het zal toch niet hè? De derde hindernis was het verkeer. Maar zelfs de nodige files én het verdelen van onze spullen over de twee wisselzones (en het nadenken hierover), konden niet voorkomen dat we op tijd arriveerden bij ‘Het blauwe meertje’, de plek van de zwemstart. Zo tropisch als de naam van het meertje doet vermoeden was het niet. Gelukkig geen onweer, maar wel zware bewolking, kou, enorme wind en waar we ons vooral zorgen om maakten: de gigantische golfslag.
Totaal gestrest probeerden we zo zen mogelijk te beginnen aan de 750 meter zwemmen. Dat was pittig en voelde als een voortdurende wasmachine. Jeannet vocht het hardst en zwom het best. Zij kwam als eerste het water uit, gevolgd door Suzan, daarna Roos en tot slot Bianca.
Op de fiets bleven de posities gelijk. De fietsroute langs het kanaal en door de stad was uitdagend en de mensen langs de kant zorgden voor een goede sfeer. Ondertussen bleef het weer wisselvallig: wind, af en toe zon en nu en dan een plens regen in je gezicht. Het voelde daardoor best heroïsch. Het stayeren ging ons niet allemaal even goed af, het bleek een kunst om dit goed te doen. En je hebt een portie geluk nodig om in een groepje terecht te komen waar je je prettig bij voelt en die jou bij kan houden natuurlijk ;-).
Zowel Suzan, Roos als Bianca haalden opgelucht adem toen de zon doorbrak en het tijd was voor hun favoriete onderdeel: het lopen. Jeannet konden de drie inmiddels niet meer inhalen. Zij eindigde als 20e, Suzan als 33e, Roos als 43e en Bianca als 91e. Ons damesteam werd daarmee 11e van de 26 teams die van start gingen. Zijn jullie trots op ons?
Prima tactiek, maximaal resultaat
18 mei 2019
Op de openingswedstrijd van de landelijke triathloncompetitie in Almere is het damesteam van IZGS Haarlem op een tiende plaats geëindigd. Een resultaat waar iedereen zeer tevreden over was. De vooraf bedachte tactiek pakte goed uit.
Op het programma stond een zogenaamde Team Time Trial, waarbij je het parcours (750m zwemmen, 20km fietsen, 10km lopen) als team aflegt. De tijd van het derde teamlid dat over de finish komt telt. Onderweg kun je elkaar helpen door ‘in elkaar benen te zwemmen’, te stayeren met fietsen of te duwen met lopen. Tactiek speelt dus een belangrijke rol.
Het team bestond zaterdag 18 mei uit: Irene Kerkdijk, Roos van Velzen, Lonneke van Schaik en Jeannet Pennings. Lonneke kampt momenteel met een knieblessure en zou sowieso niet mee lopen, maar kon wel helpen met fietsen. "Toen bij de briefing bleek dat we niet per se met minimaal drie bij elkaar hoefden te blijven, hebben we op het laatste moment onze tactiek aangepast", vertelt Jeannet. "Irene en ik zijn de sterkere zwemmers en zijn vanaf de start samen opgetrokken. Het plan was om op de fiets een zo groot mogelijk voorsprong op te bouwen. Ik heb met fietsen het kopwerk gedaan, zodat Irene haar krachten kon sparen voor het lopen. Dat ging perfect."
Ondertussen hadden ook Roos en Lonneke samen een heel solide race, waarbij Lonneke Roos zo snel mogelijk naar het looponderdeel heeft geloodst. Roos is een snelle loper en kon haar inhaalrace beginnen. "Na ongeveer 4km was ze bij ons en zijn we samen richting finish gerend. Uiteindelijk zijn we net binnen de top-10 (totaal: 27 teams) gefinisht in een tijd van 1.18.52. Onze tactiek heeft goed gewerkt, zo hebben we als team het maximale eruit kunnen halen."
