IZGS Triathlon Vereniging Haarlem

IZGS is er trots op: niet één maar twee herenteams vertegenwoordigen onze club in de landelijke teamcompetitie.

Meedoen?

Wil jij graag in de landelijke competitie meedoen samen met je clubgenoten van IZGS? Meld je dan even bij Melvin Welsink.

_______________________________________

Op zoek naar het podium

8  september 2019

Na de wedstrijd in Klazienaveen en een vijfde plek in de tussenstand hadden de IZGS-mannen in de vierde divisie promotie in het vizier. Toch kon het nog alle kanten op tijdens de laatste wedstrijd in Zaanstad. In het beste geval zouden ze tweede worden, maar bij een mindere dag konden ze ook wegzakken tot plek acht. Bram Couperus, Gerard Ypma, Melvin Welsink en Jeroen Kos moesten dus aan de bak.

Een verslag van Gerard:

Er stond echt wat op het spel en dus voelde ik toch wel de nodige druk op mijn schouders. Melvin was op voorhand wel een zekerheidje voor een plek bij de eerste vijf. Jeroen was ook goed in vorm en normaal gesproken in staat om bij de eerste 20 te eindigen. Voor een podiumplek zou onze nummer drie (Bram of ik) bij de eerste 30 moeten eindigen. In de steeds sterker wordende vierde divisie is dat echter gemakkelijker gezegd dan gedaan.

De voorbereiding was daarbij ook nog eens moeizaam, aangezien ik vanwege liesproblemen al een paar weken aangepast moest trainen. Het was vooral een kwestie van heel blijven en niets forceren. Voor onze looptrainer was het afgelopen woensdag in de duinen zelfs nogal sneu dat Peter, Jeroen en ik meer dan de helft van zijn oefeningen niet meededen met het oog op zondag. Maar het is het allemaal waard geweest Kees!

Het zwemmen was in Zaanstad vervangen door een partijtje vrij worstelen van 750 meter. Gevolg van een brug na 300 meter die als trechter fungeerde. Maar na afloop van dit bijzondere onderdeel bleken we aardig op schema te liggen: Melvin, Jeroen en ik kwamen vlak na elkaar uit het water rond plek 25. Het fietsparcours bestond uit veel lange rechte wegen met een aantal scherpe bochten en veel heen en weer stukken. Je kon dus steeds goed bekijken wat er voor en achter je zat.

Ik zag het oranjeblauw steeds verder uit beeld verdwijnen. In dit geval was dat prima zolang ik zelf mijn positie maar kon handhaven. Met veel pijn en moeite lukte dat, waarna ik aan mijn favoriete onderdeel kon beginnen. Ik had er zelf veel zin in, mijn benen echter wat minder. Dus toen maar op karakter met rubberen benen een aantal mensen ingehaald. Hier en daar werd ik zelf echter ook ingehaald en aanhaken zat er echt niet meer in. Zo kwam ik over de finish met het idee dat de top-30 vermoedelijk niet gehaald was en Bram zat nog achter mij, dus dat was ook geen reddingsboei.

In de veronderstelling dat het podium verspeeld was, hebben we ons toen maar bezig gehouden met het aanmoedigen van de dames en ons eerste team. Nadat ook Mark en Peter gebroederlijk over de finish waren gekomen, zijn we rustig richting het parc fermee gewandeld. Toen werden we plots bijna omver gelopen door een stel wild enthousiaste dames, met medailles en een beker: onze beker. Bleek dat we derde waren geworden in de daguitslag en ook in de einduitslag!

De 3e plek voor Melvin, 15e voor Jeroen, de 25e van mij en de 55e van Bram waren uiteindelijk toch genoeg om onze missie te laten slagen. Gelukkig hebben de dames onze taak op het podium met verve vervuld (een echt Rainaldootje!) en zijn wij zelf ook waardig gehuldigd door Suzan. Al met al een prachtig einde van een mooi seizoen. Derde divisie here we come!

'3eDivisie here we come'

14 juli 2019

Het tweede herenteam startte afgelopen zondag in Klazienaveen voor de vierde wedstrijd in de landelijke teamcompetitie. De sterke formatie Melvin Welsink, Gerard Ypma, Björn Denissen en Peter ter Haak wist beslag te leggen op de vierde plaats. Daarmee lijkt promotie naar de 3eDivisie nu veilig gesteld.

Een verslag van Melvin:

4,5 uur reistijd voor een goed uur sporten… Ik vind de teamcompetitie een succesvol concept, maar met zowel een sprint in Weert als in Klazienaveen komt de reis/sport-verhouding dit seizoen soms wat onder druk te staan. Eenmaal in Drenthe aangekomen doet dit er niet meer toe en heb ik vooral vraagtekens over mijn vorm slechts een week na het voltooien van de Frysman. Mijn eerste meters lopen zijn tijdens het inlopen, geen hele slechte benen was de conclusie toen.

Voordat Björn, Peter, Gerard en ik ons naar de start begeven hebben we nog even de kans om Maarten, Rody en Jeannet aan te moedigen in de wisselzone, zij beginnen aan hun afsluitende halve marathon. Nadat het startschot door middel van een oud kanon klinkt is het de eerste minuten een waar gevecht in het water om wat zwemruimte te hebben. Navigeren is wel lekker makkelijk zo in een kanaal en de lichte stroom mee zorgt voor snelle zwemtijden. Na een lange wisselzone geef ik op de fiets gelijk behoorlijk gas en haal ik binnen een kilometer of 6 veel mensen in. Wattages dik in orde en ik begin me dan ook aardig het mannetje te voelen, eerste of tweede moet ik nu liggen voor mijn gevoel. Vervolgens wordt ik met beide voeten op de grond gezet wanneer ik word ingehaald met een snelheidsverschil waarvan je verkouden van kan worden. Ik geef mijzelf één taak mee, deze jongen (Jorn Knops) de komende 17 kilometer in het vizier houden en proberen te pakken met het lopen. Onbegonnen werk bleek, hij rijdt nog 1,5 minuut bij me weg en ik zie hem pas na de finish weer terug. Mijn afsluitende loop gaat wel lekker steady, (mentaal) geholpen door de begeleidende fietsster. Al lopend ook nog heen en weer aanmoedigingen geven/krijgen aan Marco en vervolgens tevreden gefinisht opgevangen door Rody en Maarten.

Dan ontstaat het grote verschil tussen een gewone triathlon en een teamtriathlon, het verschil tussen gezonde interesse naar je clubgenoten en de spanning over klassering van je teamgenoten. Op het bord boven de finish waren de klasseringen zichtbaar, nummer 22, 23, 24… nu moest Gerard toch wel gaan binnenkomen? Of zal Björn sneller zijn vandaag? Ze zullen toch geen pech hebben gehad? Hoeveel punten zullen we nodig hebben voor het podium? Gerard en Björn komen op plek 30 en 37 vlak na elkaar binnen en ook Peter zit met plek 56 bij de eerste helft van het veld. Goed voor de 4e plaats in de daguitslag, zekerheid voor promotie naar de 3e divisie volgend jaar en nog volop in de race voor een podiumplek in de totaaluitslag van dit jaar. Nadat Jeannet en Marco ook binnen waren weer tevreden naar huis afgereisd. To be continued in Zaanstad…

Winst pakken op de wissels

22 juni 2019

De mannen van het vierde divisie-team hebben goede zaken gedaan in Zevenhuizen (Rotterdam). Mede dankzij de snelle wissels werd in deze zogenoemde een zesde plaats behaald door Rody Schiffer, Peter ter Haak, Gerard Ypma en Jeroen Kos.

Een verslag van Gerard:

Het leuke van de verenigingstriathlon is dat er elke keer nieuwe concepten op het programma staan die zelfs de meest ervaren deelnemers dwingen om na te denken over de juiste strategie. Ditmaal stond er een sprintestafette op het programma: 300 meter zwemmen, 5,3 km fietsen en 1.500 meter hardlopen. Vervolgens de volgende aantikken en zo verder, totdat ook de vierde atleet de drie onderdelen heeft afgelegd en uiteindelijk mag finishen.

Het was al snel duidelijk dat de wissels cruciaal zijn in dit spel om de seconden. Professioneel als wij zijn, hebben we de beste wisselaar van de club bereid gevonden om zijn geheimen hierover te delen. Met dank aan Melvin kwamen we zo volledig voorbereid in Rotterdam aan. Keuzes over pedalen, wel of geen wetsuits en fietsschoenen waren allemaal tot in detail uitgedacht.

Bij ons startte Rody als eerste, die mocht knokken om elke meter in de zwemserie. Met een snelle wissel zat hij meteen in een goede fietsgroep en die positie wist hij met lopen vast te houden. Vervolgens kwam ons krachtmens Peter ter Haak in actie, die met onder meer een snelle zwemsessie onze positie goed kon consolideren (om vervolgens halsoverkop terug naar huis te vliegen om op tijd te zijn voor een bruiloft….).

Ik kwam als derde in actie en wist met zwemmen een paar man in te halen (al viel de tijd me later toch wat tegen) en wist op de fiets aan te sluiten bij een groepje wat voor me fietste. Toen bleek dat vrijwel niemand daar kopwerk wilde doen, ben ik met een andere jongen maar weggefietst en heb ervoor gezorgd dat ik als eerste de wisselzone in kon. Met lopen was het heel erg afzien met een hoge hartslag. Dan blijkt 1.500 meter toch nog verder dan gedacht. Jeroen was onze slotatleet en kon met zijn snelheid op alle onderdelen het voorbereidende werk uitstekend afmaken.

Resultaat was een zesde plek in de vierde divisie noord. Hadden we nou in zuid meegedaan, dan hadden we zelfs het podium gehaald. Achteraf bleek de voorsprong op de nummer zeven maar twee seconden te zijn en blijken we onze winst echt op de wissels gepakt te hebben. Waar een wisseltraining al niet toe kan leiden! 

Sterke race, spannende tussenstand

8 juni 2019

Het tweede herenteam deed zaterdag 8 juni in Weert goede zaken in de vierde divisie. De mannen boekten individueel mooie resultaten en blijven daarmee in de race voor promotie aan het einde van dit seizoen. Aan de start deze race: Melvin Welsink, Peter ter Haak, Peter Tauber en Rody Schiffer.

Een verslag van Rody:

Om 5 uur al uit de veren voor de tweede teamcompetitiewedstrijd. We moeten vandaag helemaal naar Weert voor wat een Noord/Zuid-battle had moeten worden over de OD-afstand. Door fouten bij de organisatie was het volledige fietsparcours echter niet beschikbaar en werd het een ‘gewone’ sprint. Dat was balen. Maar we gaan gewoon knallen! We willen tenslotte promoveren.

Ik rij samen met Peter ter H. naar Weert waar Peter T en Melvin al zijn. Auto inladen in de regen en de wind trekt ook al lekker aan. Code geel in Nederland, lekker vooruitzicht! Maar als we dichter bij Weert komen wordt het in ieder geval droog. De wind daarentegen trekt nog wat verder aan tot een lekkere storm.

Desondanks zwemmen we alle vier goed over de golven van het Blauwe Meertje. Melvin het snelst met daar kort daarachter mijn persoontje en Peter ter H. Door de wat snellere wissel kan ik nog bij een mooie groep aansluiten maar Peter redt dat helaas net niet. De groep waar ik in zit, werkt niet super goed samen, maar het gaat wel hard. Met wind mee wel snelheden van bijna 60 km/h.

Daarna lopen. Melvin rukt steeds verder op in het veld en wordt zelfs eerste in onze divisie. Ik loop redelijk en kom 5 min achter Melvin als 38ste over de finish. Peter T. is bij het lopen met een opmars bezig en haalt nog veel atleten in waaronder Peter ter H. Hij komt uiteindelijk als 3e van ons team (52ste overal) over de finish. Dit zorgt ervoor dat we uiteindelijk 7e worden in de einduitslag. Peter ter H. komt daarachter als 4e van het team over de finish.

We staan nu vierde in de tussenstand gelijk met nummer 3 en maar 1 punt achter de nummer 2. Er kan nog veel gebeuren!

Dank aan de andere IZGS’ers die al aanwezig waren voor de support onderweg en de foto’s.

Winst voor tweede herenteam

19 mei 2019

Het tweede herenteam kwam zondag 19 mei in Almere in actie voor de openingswedstrijd van de vierde divisie, een Team Time Trial. Een tactische opstelling moet ervoor zorgen dat de mannen promoveren dit jaar. Aan de start deze race: Melvin Welsink, Tim Vreeburg, Peter ter Haak en Jeroen Kos. Zij pakten de winst en dus een welverdiende plek in de hottub.

Een verslag van Jeroen:

Melvin had het strijdplan uitgeschreven en met een kleine generale ervoor, wisten we wat te doen. Ik moest proberen tijdens het zwemmen enigszins reserve te bewaren. Helaas wist ik na de eerste slagen al dat het pijn zou gaan doen. Ik kon Tim zijn tempo, hoewel hij vast zijn best deed zich in te houden, niet bijhouden. De belletjes van zijn voeten verdwenen al snel uit zicht en ook mijn oriëntatie liet me in de steek. Ik zag Peter en Melvin netjes lijn houden, maar zelf had ik een onvrijwillige slalom ingezet. Peter moest noodgedwongen volle bak het gat dat ik had laten vallen zien te dichten.

Ik was bang dat ik de aansluiting zou verliezen, maar gelukkig zag ik Melvin enkele keren achterom kijken en zich wat af laten zakken, waardoor ik een mikpunt had. In mijn hoofd kon ik allen nog maar hopen dat het zwemmen snel voorbij zou zijn. Boei 1 (nog wel de Rutger-boeirondmethode gebruikt), boei 2, en nu alleen nog terug. Tim stond al klaar om een handje te helpen en me uit het water te sleuren.

Wisselen en met een flinke aanmoediging van jurylid voor een dag Maarten van Rijn op de fiets. Er moest tijd ingehaald worden. Nog even niet aan uitslagen denken, maar wel ritme pakken en de adem onder controle krijgen. Helaas moest Peter sneller dan gepland afhaken. De driemanstrein liep lekker; vooral Melvin maakte lange aflossingen en in zijn wiel kon ik een beetje op adem komen. Het tempo was goed en ik voelde me mentaal sterker ondanks dat het lijf smeekte om kortere kopbeurten.

Bij de tweede wissel schreeuwden de spieren. Ik kon het niet meer negeren en mijn doemscenario werd werkelijkheid. Ik vind mezelf een redelijke loper, maar binnen 100 meter kwam daar het door mij gevreesde handje in de rug van Tim al. Ai! Maar het was nodig om alsnog een tempo van onder de 4min/km te lopen. Onderweg Peter nog kunnen high fiven, die er vergeleken met mij toch een stuk frisser uit zag en zijn nachtmerrie dat we hem gingen lappen heeft hij kunnen voorkomen.

 Met nog een kleine eindsprint – of tilden Tim en Melvin me het laatste heuveltje op? - was daar de finish. Ik hoorde dat we eerste stonden in de tussenstand, maar ik had zelf weinig hoop en stortte me, head first, op de bak met winegums. Dat was hem, de eerste teamsprint, heerlijk! Over paar weekjes de OD in Weert. Ik heb er zin in. WHOEHA ACTIE!!!!