IZGS Triathlon Vereniging Haarlem

Naam: John Michael Swaab
Geboortejaar: 1971
Triatleet sinds: 2017
Lid van IZGS sinds: 2013
Beste onderdeel: hardlopen
Aantal wedstrijden per jaar: gemiddeld 2 per jaar
Favoriete afstand: kwart triathlon (lekker overzichtelijk)

‘Het gaat om de weg ernaartoe’

27 juni 2023

In mijn werk als uitgever gaat het om doelen die gehaald moeten worden. Ik word super chagrijnig als een ‘target’ niet wordt gehaald. Maar eigenlijk gaat het helemaal niet om het eindresultaat.

In december 2016 vertelde een vriend dat hij zich in had geschreven voor 1/8 triathlon. Als liefhebber van drank en als verslaafde aan sigaren leed ik aan een sluimerend schuldgevoel. Ik vond dat ik weer iets actiever moest gaan sporten: zo’n triathlon leek mij ook wel wat. Ik schreef me in voor de halve triathlon van Almere 2014 (1/8 was te ‘makkelijk’). Net als andere echte mannen, weet ik: een hobby kan alleen goed worden uitgevoerd met optimaal materiaal, dus ging ik in februari 2017 een paar duizend euro lichter aan de slag. En ik had voor mezelf een doel gezet om onder de 6 uur de finish te bereiken. Mijn tijd was 6 uur en 9 minuten, dus ik was teleurgesteld. Maar waarom eigenlijk?

Wat we (ik) vaak vergeten in het leven in het algemeen en in het trainen in het bijzonder, is dat het doel slechts een onderdeel van een proces is. Het gaat om de weg ernaartoe. Net zo goed als elke training dat is, en elke blessure, elke overwinning en elke teleurstelling. We moeten proberen dit te zien als allemaal kleine stappen, en elke stap is een stap vooruit, zelfs als het doel niet bereikt wordt. Zélfs als het niet lukt om naar het evenement te komen is het al een kleine overwinning om jezelf in te schrijven, het verheugen op, het afzien, de stress als je geen tijd hebt om te trainen, je schuldig voelen omdat je geen zin hebt of moe bent. Het hoort er allemaal bij en als je je doel niet gehaald hebt, heb je tenminste kunnen ‘genieten’ van alle stappen er naartoe. Dat wil niet zeggen dat je geen doelen moet stellen. Een doel hebben is goed, het geeft richting, een horizon! Maar overschat het niet, dat is het niet waard.

__________________________________________________

Naam: Martin Breedijk
Geboortejaar: 1968
Triatleet sinds: 1e triathlon Wieringerwaard 1985, echt triatleet sinds 1989
Lid van IZGS sinds: 2020
Beste onderdeel: fietsen
Aantal wedstrijden per jaar: 5 á 6
Favoriete afstand: Vroeger de hele, nu de teamcompetities

'De wind is je trainingspartner'

23 maart 2023

Het weer was de afgelopen weken nu niet bepaald wat we in het algemeen ‘lekker weer’ noemen. Om te trainen dan. De meren en poeltjes in de Kennemerduinen en de windmolens op zee hebben het denk ik prima naar hun zin. De meeste triatleten houden toch wel van een zonnetje en geen wind of hooguit een licht briesje. Maar wanneer komt dat nu voor? En in het algemeen: hoe vaak gebeurt het wel niet dat het net niet gaat zoals je zou willen?

Al jaren geleden, nog voor ik van stoïcijnse filosofie had gehoord, bedacht ik daarom het volgende: De wind is je trainingspartner!

Dat bedoel ik niet alleen letterlijk (tegenwind op kracht en voor de wind op souplesse trainen), maar vooral ook figuurlijk. Ga je niet druk maken om zaken die je niet kunt veranderen. Denk aan: al die mensen naast je in het water, slecht weer, eigenlijk te weinig tijd om te trainen etc. Kijk hoe je daar het beste mee om kunt gaan. Pas je doelen aan jouw mogelijkheden aan. Dus bijvoorbeeld: kies een positie aan de buitenkant bij de zwemstart. Het mooie van onze sport is dat er altijd wel iets is dat goed gaat, van de wissels tot de voeding, van een snelle looptijd tot finishen zonder je helemaal uitgewoond te hebben. Ik geniet nu al 39 jaar van triathlon en heb mij voorgenomen daar nog heel lang van te genieten. Op welke manier dan ook, windstil, wind mee en zelfs wind tegen. Of zoals op de foto, met mijn dochter met wie ik de Ronde Venen-marathon liep. 

__________________________________________________

Naam: Rody Schiffer
Geboortejaar: 1969
Triatleet sinds:1990
Beste onderdeel: vroeger was dat zwemmen, maar dit wordt minder als je ouder wordt. Nu zijn de drie onderdelen wel gelijk.
Aantal wedstrijden per jaar: ongeveer 5
Favoriete afstand: hele triathlon. En nu vind ik (ultra) trailrunning ook wel heel erg leuk

'Maak een voedingsplan voor tijdens je wedstrijd'

4 oktober 2021

Bij het invullen van bovenstaande gegevens realiseer ik me dat ik al meer dan 30 jaar aan triathlon doe. Er is veel veranderd in de sport. Niet alleen op het gebied van het materiaal, maar zeker ook op trainings- en voedingsgebied. Bij mijn laatste hele triathlon in 2018 (Ironman Frankfurt) heb ik 10 minuten van mijn PR afgehaald en dat had ik mede te danken aan een goed voedingsplan tijdens de wedstrijd. Vroeger was al die kennis er niet. Je deed maar wat en ging 3 keer ‘dood’ tijdens een wedstrijd. Tijdens die race wedstrijd gebeurde dat pas tijdens de laatste 10 km van het lopen.

Suzan Tuinier heeft in een eerdere bijdrage al aangegeven hoe belangrijk voeding en vocht is. Wat mij extra geholpen heeft, is om dit voor de wedstrijd ook echt in een plan/schema te zetten wanneer en hoeveel je per uur moet eten en drinken. Dit geldt zeker voor de langere afstanden. Houd wat betreft voeding voor de halve en hele afstand als regel aan dat je ongeveer 1 gram koolhydraten per kilo lichaamsgewicht per uur naar binnen werkt. Weeg je 60 kilo? Neem dan per uur ongeveer 60 gram koolhydraten per uur tot je. Veel meer eten heeft niet veel zin, want je lichaam kan niet meer verwerken. Neem ook nooit meer dan 80 gram. Weeg je meer dan 80 kilo? Houd het dan op ongeveer 80 gram per uur.

Een schema kun je simpel maken door op de verpakking van je gel, reep, sportdrank etc. te kijken hoeveel gram koolhydraten er in zitten. Een voorbeeld: in je bidon (750ml) sportdrank zit 34 gram. In een gel 27 gram en in een reep 20 gram. Bij een lichaamsgewicht van 60 kilo zorg je dat je bij warm weer binnen een uur je bidon leeg hebt en een gel genomen hebt (34 +27 = 61 gram). Bij koud weer neem je een halve bidon, een gel en een reep (17 + 27 + 20 = 64 gram) etc. Maak het visueel in een schema voor elk uur van je triathlon. Prent het in je hoofd of plak het op je stuur. Probeer eens of het ook bij jou werkt: het liefst van te voren, zodat je tijdens de wedstrijd niet voor verrassingen komt te staan.

__________________________________________________

Naam: Bert van Rossum
Geboortejaar: 1934
Triatleet sinds: 1983
Lid van IZGS sinds: 1995
Beste onderdeel: lopen
Aantal wedstrijden per jaar: geen wedstrijden meer
Favoriete afstand: 10 Engelse Mijl

‘Trainen op één onderdeel om blessures te voorkomen’

14 september 2021

Duursporten loopt als een rode draad door mijn leven. Nu het allemaal niet meer makkelijk gaat en ik eerst het weerbericht bekijk, staat sporten op een laag pitje. Noodgedwongen ben ik altijd al een duursporter geweest sinds 1948. Alles werd lopend en fietsend gedaan. Naar werk en avondschool fietste ik zo’n 150km per week, op de oude fiets zonder versnellingen van mijn vader, die gered was uit de handen van de Duitsers. Ik werkte toen 50 uur per week en op zondag voetbalde ik bij ESTO in Bodegraven.

Door blessures en aanhoudende rugklachten stopte ik op mijn veertigste met voetballen. Tijdens een vakantie liet ik mij masseren en daar werd mij aangeraden om eens te gaan hardlopen. Zelf maar iets uitproberen en mee gaan doen met trimloopjes. Je kocht een trimboekje en je kilometers werden afgestempeld. Als je trainde werd je nog dikwijls nageroepen met: ‘ze hebben hem al’.

Ik werd lid van AAC en Veteranen Nederland en liep vele wedstrijden van de KNAU. De 50km Monsterstrandloop IJmuiden-Noordwijk-IJmuiden in 1973 was mijn vuurdoop. Als er ijs lag moest er getraind worden voor de Elfstedentocht en ook in het donker oefende je dan. In maart 1977 nam ik deel aan de Vierkamp in Ockenburg Den Haag: 40km schaatsen, 80km fietsen en de volgende dag 3 km zwemmen en 30km lopen op het strand.

In 1983 was ik samen met zoon Mark deelnemer bij de eerste 1/3 triatlon in Ammerstol en werden wij lid van de Dolfijn om het zwemmen te verbeteren en mee te doen aan de gezamenlijke fietstrainingen. In 1991 werd ik lid van Olympia om deel te kunnen nemen aan Trondheim/Oslo. Daarvoor moest ik eerst 600km Amesterdam-Maastricht v.v. gereden hebben. Trondheim/Oslo werd de zwaarste inspanning die ik ooit leverde; driekwart van de tocht heb ik in de stromende regen afgelegd.

In de drie sporten heb ik mijn training altijd afgestemd op één onderdeel, waardoor ik blessures kon voorkomen. In 2017 ging het mis. Bij het fietsen kreeg ik tintelende handen en brandende voeten, later gevolgd door evenwichtstoornis, waardoor je onzeker wordt. Dan moet je radicaal reageren en de rollerbank opzoeken. Door oefeningen ben ik toen gelukkig weer hersteld.

De afgelopen winter (2020/2021) heb ik door corona niet geschaatst op de ijsbaan en ook geen zwemtraining kunnen volgen. Toen kwam er ijs op de sloten. Je pakt je schaatsen, maar je hebt niet getraind en na een paar slagen voel je je onzeker. Je besluit te stoppen, maar wat doet dat pijn!!! Ik besef dat ik dit sportleven nooit had kunnen realiseren zonder de steun van mijn familie. Na mijn hartinfarct, waar ik zo goed van ben hersteld, is er bij IZGS gelukkig een plaatsje vrijgehouden in baan 1 en ik hoop het zwemmen nog een poosje vol te houden.

__________________________________________________

Naam: Peter Lucke
Geboortejaar: 1949
Triatleet sinds: 1996
Lid van IZGS sinds: 1996
Beste onderdeel: als je op je 48-jarige leeftijd gaat sporten kan je nergens in uitblinken
Aantal wedstrijden per jaar: heel veel, nu niet meer
Favoriete afstand: hele triathlon

‘Ik heb geen tip’

2 juli 2021

Ik had nooit veel aan sport gedaan tot de zomer van 1996 toen ik een triatleet ontmoette op Kreta. Die werd toen een goede vriend. Na de vakantie ben ik in Almere gaan kijken en na afloop zei ik: ‘Dit ga ik ook doen!’ Ik ben toen heel hard gaan trainen (veel te veel, waardoor ik dus ook veel blessures kreeg). In april 1997 liep ik m’n eerste marathon in Rotterdam. In september 1997 deed ik een trio (‘three together’) in Almere en in 1998 mijn eerste hele van Almere. Mijn snelste tijd zette ik in 2001: 10u40min51sec, ook in Almere. In totaal heb ik 13 hele triathlons en 15 marathons gedaan.

Bij  IZGS waren we veel aan het trainen en deden veel wedstrijden: vooral kwartjes en halve triathlons (o.a. Kruiningen, Aalten, Nieuwkoop en Stein). In 2004 gingen we helemaal los: in januari Egmond-Pier-Egmond, de volgende dag de halve marathon, gevolgd door de marathon van Rotterdam in april, de triathlon van Lanzarote en Stein (¾ triathlon). In augustus 2004 brak ik mijn been tijdens een training (aangereden door een auto). Dat betekende zes weken trainen op de crosstrainer en in oktober naar Hawaii voor de hele triathlon. De mooiste ervaringen zijn toch de evenementen met IZGS’ers. Dat waren  onder andere de Marmotte en drie keer de Trans-Alp.

Een man met keiveel ervaring en toch…
Een tip voor andere triatleten heb ik niet. Ik heb veel getraind, gemiddeld wel 18 uur in de week en ook veel koppeltrainingen gedaan, bijvoorbeeld: 40km fietsen, gevolgd door 10km lopen en dat dan drie keer achter elkaar. Voeding? Voor de hele ’s avonds pasta en ‘s morgens weer pasta of veel pannenkoeken. Bij de meeste wedstrijden stond Christa drie keer langs de kant met een pakketje met daarin een broodje met snijkoek, een krentenbol en een gevulde koek. Nico ten Bosch zei dan: ‘Dat moet je niet geven’. Dan zei Christa: ‘Dat wil hij zelf!’ Drinken? Water, soms sportdrank en in de marathon veel cola.

In 2020 heb ik me nog ingeschreven voor Nieuwkoop en ik was van plan om in Almere mee te doen, maar dat ging allemaal niet door vanwege corona. Ik heb dus veel wedstrijden gedaan en ben nooit stuk gegaan. Wel heb ik veel achillespeesproblemen gehad. Ik train nog wel, maar ik denk dat ik geen wedstrijden meer ga doen, anders gaat Christa er na 52 jaar huwelijk alsnog vandoor.

__________________________________________________

Naam: Rutger Stottelaar
Geboortejaar: 1990
Triatleet sinds: 2010
Lid van IZGS sinds: 2018
Beste onderdeel: zwemmen
Aantal wedstrijden per jaar: 10
Favoriete afstand: Olympische afstand

‘Koop je tweedehands fiets in de winter’

28 februari 2020

Elk jaar weer wil ik een nieuwe fiets. Dan zie ik Mathieu winnen en dan is een Canyon opeens heel aantrekkelijk. Dat zou een probleem kunnen zijn, want fietsen zijn duur. Mensen zijn bang om tweedehands fietsen te kopen in verband met mogelijke gebreken. Gelukkig heb ik wel wat verstand van fietsframes: het grootste deel van mijn studie lucht- en ruimtevaarttechniek ging namelijk over… carbon vezel!

Inmiddels heb ik veel ervaring opgedaan met de koop en verkoop van tweedehands fietsen. De zes fietsen die ik op marktplaats heb gekocht - een van staal, een van aluminium en vier van carbon - heb ik met winst of voor hetzelfde bedrag verkocht als waarvoor ik ze gekocht heb. Hier een paar gouden regels voor het kopen van een fiets op marktplaats:

1. Verkoop in de zomer, koop in de winter
Laat je oude fiets nog even staan en verkoop hem in de zomer. Er is dan een veel grotere markt voor wielrenfietsen. Een fiets kopen in de winter kan heel veel geld schelen.

2. Een tweedehands carbon fiets kopen is geen probleem
Nieuwe aluminium fietsen zijn net zo fragiel/sterk als carbon fietsen. Bij een crash is je nieuwe alu-fiets net zo kapot als je carbon fiets. Een scheur in carbon hoeft geen probleem te zijn, zo heb ik zelf drie jaar gefietst met een fiets waar een kleine horizontale scheur in het carbon zat waar de zadelpen in ging. Hierdoor was de fiets wel 300-400 euro goedkoper dan anders.

3. Koop geen populair merk
Een Specialized of een Bianchi is fantastisch, maar heeft ook een flinke prijs die alleen maar wordt gedreven door nostalgie. Trek en Giant bieden vaak veel meer fiets voor je geld.

__________________________________________________

Naam: Gerard Ypma
Geboortejaar: 1978
(Winter)triatleet sinds: 2005
Lid van IZGS sinds: 2016
Beste onderdeel: hardlopen
Aantal wedstrijden per jaar: 6-8 zomertriathlons, 2-3 wintertriathlons
Favoriete afstand: kwart/OD

'Haal je schaatsen eens uit het vet'

16 januari 2020

Zo begin oktober is het wel gebeurd met de triathlons en duurt het voor de meesten tot april voordat de fiets weer uit de schuur komt. En gezien de temperatuur (krijg die vingers en tenen maar weer eens warm) en omstandigheden (vroeg donker, blaadjes, gladheid) kan ik me daar volledig in vinden. Natuurlijk kun je op een Tacx of Zwift gaan zitten, maar trappen zonder dat je vooruit komt, blijft toch ook behelpen.

Vandaar dat ik rond die tijd altijd erg blij ben dat de ijsbaan weer open gaat. Voor degenen die het niet weten: we hebben hier in Haarlem echt een fantastische overdekte ijsbaan. Met bovendien de beste chocolademelk met slagroom. Open van 8.00 uur 's ochtends tot 's avonds laat (23.00 uur) en daarmee een mooie manier om ook in de winterperiode aan je beweging te komen. Schaatsen zit bij een echte Fries natuurlijk in het DNA. Zodra de temperaturen richting het nulpunt dalen, wordt ik enigszins onrustig. En als je ergens op natuurijs kunt schaatsen, is dat toch wel ultiem geluk. De combinatie bij schaatsen van druk opbouwen, wachten en gewicht verplaatsen is een soort van dansen. En bij gebrek aan lage temperaturen ben ik blij dat we in een land met kunstijsbanen wonen. Zo is schaatsen de hele winter mogelijk, weer of geen weer.

Bijkomend voordeel is dat ik eigenlijk altijd goed de winter uitkom en zo weer door kan het zomerseizoen in. Met een aantal wintertriathlons en duatlons oefen ik bovendien ook het lopen, fietsen en de wissel nog. Als je het mij vraagt de ideale basis voor het zomertriathlonseizoen!

__________________________________________________

Naam: Laura de Kam-Bonninga
Geboortejaar: 1977
Triatleet sinds: 2016
Lid van IZGS sinds: september 2019
Beste onderdeel: hardlopen
Aantal wedstrijden per jaar: 4-6
Favoriete afstand: kwart/OD en halve

'Rondje Eilanden: sportief genieten'

13 december 2019

Jarenlang heb ik fanatiek een teamsport gedaan. En met veel plezier! Kwam dat doordat we dan als geheel verantwoordelijk waren voor het resultaat in goede en slechte tijden? Of speelde het sociale aspect de grootste rol? Ik ben er nog niet achter. Wat ik wel weet is dat triathlon voor mij een goed alternatief is. Je kunt het écht samen doen in teamverband of individueel deelnemen aan een evenement met elkaar. Eén keer heb ik een evenement alleen gedaan: de Zandvoort Circuitrun. Misschien was het de regen, maar ik voelde me eenzaam in de mensenmassa en had niet zoveel plezier beleefd aan mijn deelname als anders.

Mijn tip is dan ook: kies een evenement welke bij uitstek samen beleefd kan worden. Ik ben niet de snelste (nee, zelfs niet in het hardlopen), maar kan erg genieten van mijn prestaties en die van anderen. Ik heb me de laatste jaren per ongeluk sociaal ingelaten met atleten die vooral veel sneller zijn dan ik. Zij nemen dit jaar deel aan de eredivisie en staan eigenlijk altijd wel ergens op het podium. Met deze meiden heb ik het Rondje Eilanden in 2018 gedaan. Mijn vriendinnen stonden in de finale. Ondanks hun superprestatie, hebben ze mij in de reguliere ‘wedstrijd’ over de finish geschreeuwd. Ik kwam ruim een kwartier later pas over de streep, maar dat die meiden daar stonden gaf me kippenvel en het gevoel dat ik er toe deed. Daarna haalde ik met ongepaste trots mijn tentgenoten binnen, die als eerste en negende over de meet kwamen.

Daarna gezellig in de hottub, langs het buffet en luisteren naar de warme klanken van de liveband met een lekker drankje in de hand. Maar ook het begin van het weekend (ja, je kunt ook kamperen en het hele festival vol beleven) kom je in de sfeer met live muziek en gezamenlijk pannenkoeken eten (zelf beleg mee!). Ik heb daar vibrams kunnen lenen om de hele belevenis nog wat intensiever te maken, lees: enorme spierpijn onder mijn voeten. Er worden ook leuke workshops gegeven en de ‘morning glory swim’ mag je niet missen.

Het Rondje Eilanden valt altijd in de zomervakantie (juli). De datum voor 2020 is nog niet bekend, maar het zou leuk zijn om ook dit jaar te gaan. Wie gaat er mee?

__________________________________________________

Naam: Suzan Tuinier
Geboortejaar: 1979
Triatleet sinds: 2013
Lid van IZGS sinds: 2013 (geloof ik)
Beste onderdeel: lopen
Aantal wedstrijden per jaar: stuk of 8
Favoriete afstand: OD

'Stapel suikers en drink door'

8 november 2019

Of ik een goede tip heb voor andere IZGS’ers? Dat werd me afgelopen periode meerdere keren gevraagd. Als startende ondernemer (Nutrimedia), moeder én triatleet is er niet heel veel tijd over. Maar ik beloofde: na de Ironman 70.3 in Marrakech zet ik iets op papier. Vorige week was de wedstrijd, hier is mijn tip! Natuurlijk heeft die te maken met eten en drinken. Als voedingsdeskundige ben ik nét wat meer met eten bezig dan andere triatleten. 

Disclaimer: degene die nu de gouden tip verwacht, die iedereen volgend seizoen op het podium brengt, moet ik teleurstellen. Voeding is net als je favoriete merk hardloopschoenen; de ene gaat er als een speer op, de ander komt niet vooruit. We zijn als mens nu eenmaal heel verschillend en dat geldt ook voor de voeding waarop we het beste presteren.

Gelukkig zijn er wel wat algemene wijsheden. Allereerst: begin ruim voor een wedstrijd met het aanpassen van je voeding. Je kunt ‘stapelen’ door ongeveer 3 dagen voor de wedstrijd een dag heel weinig koolhydraten (suikers en zetmelen, zoals in brood, pasta en rijst) te eten en vervolgens de andere dagen heel veel. Je zorgt dan voor een goede voorraad op de wedstrijddag. Deze tip geldt overigens alleen als je een langere afstand doet, dus een OD een halve of een hele triathlon. Een race waarbij je aantal uren aan het sporten bent. Zo’n energieboost is niet nodig als je een kortere afstand doet.

Op de wedstrijddag zelf gaat het om suiker en vocht. Sportdrank is belangrijk, daar zitten naast koolhydraten ook mineralen in. Die zijn belangrijk om de vochtbalans in je lichaam op peil te houden. In Marrakesh at ik zoveel mogelijk op de fiets; ik trakteerde mezelf ieder half uur op een reepje of een halve banaan. De eerste uren kun je namelijk nog wel vast voedsel verteren, daarna niet meer. Ik dronk ook lekker door, mijn bidons waren na het fietsen leeg. Met 32 graden is het nog belangrijker om te drinken. Tijdens het lopen ga je over op van die heerlijke gelletjes. En dan is het ‘fingers crossed’ en hopen dat je maag en darmen zich goed houden tijdens het lopen. In Marrakesh snakte ik naar cola, in Berlijn finishte ik ooit met een zout dropje in mijn mond. Het maakt niet zoveel uit wat je doet, als je maar naar je lichaam luistert, blijft drinken en zorgt dat je energie binnenkrijgt. 

Behalve het laatste half uurtje, want dan heb je er eigenlijk niet zoveel meer aan. Dan kun die calorieën beter sparen voor een ijskoud biertje om te proosten op je overwinning. Alcoholvrij natuurlijk ;-)

__________________________________________________

Naam: Carin van den Dries
Geboortejaar: 1962
Triatleet sinds: 2002 (in 2014 gestopt met wedstrijden)
Lid van IZGS sinds: 2002
Beste onderdeel: zwemmen
Aantal wedstrijden per jaar: 0
Favoriete afstand: OD en halve triathlon
Opmerking: sinds 3 jaar zwemtrainer

'Plaklenzen, ideaal!'

21 oktober 2019

Een van de geneugten van het zwemtrainerschap is dat je, elke training weer, de oudere zwemmers ziet knijpen en turen op het A4’tje met het geplastificeerde trainingsschema op de badrand. Vaak kijken ze mij of hun baangenoten vragend aan. Echt een enig gezicht: sommigen hebben zelfs een leesbril op de kant liggen!

De volgende tip geef ik daarom met gemengde gevoelens:

Dat een senior triatleet te maken krijgt met lichamelijke beperkingen, moge wel bekend zijn. Het lichaam wordt stijver en het duurt langer voordat je hersteld bent van je trainingen. Daarnaast is de kans groot dat je op een gegeven moment last krijgt van je gewrichten en dat je het lopen moet laten schieten. Geen triathlons meer voor mij dus.

Gelukkig gaan fietsen en zwemmen nog wel heel goed. Dat wil zeggen: eigenlijk heb ik een leesbril nodig om mijn fietscomputer af te lezen en om te zien in wiens wiel ik nu eigenlijk zit. Nu is het niet echt handig om een leesbril mee te nemen op de racefiets, vandaar dat ik – op aanraden van een kennis – tegenwoordig plaklenzen gebruik. Dit zijn kleine halvemaanvormige kunststof lenzen van 2,5 x 1,5 cm. Die plak je in je fietsbril met een druppel water en je haalt ze er ook zo weer uit.

Plaklenzen zijn ook een uitkomst om tijdens de zwemtrainingen het trainingsschema te lezen. Je kunt ze namelijk ook in je zwembril gebruiken, als je ze een beetje bijknipt.

Nu maar hopen dat degenen die deze tip goed kunnen gebruiken, het hebben kunnen lezen… ;-)

__________________________________________________

Naam: Henk Vermeulen
Geboortejaar: 1969
Triatleet sinds: 2015 - maar ook al een deelname in 1989!
Lid van IZGS sinds: 2015
Beste onderdeel: zwemmen
Aantal wedstrijden per jaar: 6
Favoriete afstand: een sprint triathlon
Opmerking: deelt het leven met IZGS-lid Bianca en drie tieners, is eigenaar van twee zwemscholen en trotse sponsor van IZGS

‘Genieten!’

17 september 2019

Tussen mijn eerste triatlon in 1989 of 1990 en mijn tweede zit een gat van 25 jaar. Die eerste triathlon was namelijk geen succes.

Eind jaren tachtig stond ik aan het begin van mijn sportcarrière als vinzwemmer (google maar eens: het NR op de 200m staat nog steeds op mijn naam, haha). Ik deelde het 50m buitenbad van Aalsmeer met een groepje triatleten van Oceanus. Op een dag werd deze jonge badmeester uitgedaagd door de trainingsbeesten van de triatlon: “Een kwart triathlon, leuk man. Moet je ook doen!” Tuurlijk, dacht ik. Dat doe ik wel even.

Fiets geleend, misschien twee keer een rondje gelopen en starten maar. Het ging geweldig! Na het zwemmen kwam ik als tweede het water uit. Ik voelde mij onoverwinnelijk, ik was een held! Het vervolg was minder heroïsch. Op de fiets  was ik deze voorsprong al snel kwijt. Met lopen werd ik zeker drie keer gelapt en uiteindelijk finishte ik nèt niet als laatste.  Conclusie: niet leuk, niet mijn sport. Niet voor herhaling vatbaar.

Vijfentwintig jaar later stond ik - ouder en wijzer - aan de start van mijn tweede triathlon, maar nu met een heel andere instelling en verwachting. Ook dit keer kwam ik als een van de eersten uit het water en eindigde ik in de achterhoede, maar dit deed er niet toe: het was van start tot finish genieten. Inmiddels heb ik een aantal keer een sprint, een kwart en een olympische triathlon gedaan. Ik vind triathlon echt een geweldige sport om voor te trainen. Mijn tip is dan ook: genieten! Geniet van de trainingen en de wedstrijdjes. Of je nu voor de winst gaat of niet, dat doet er niet toe… hoewel ik het stiekem toch wel leuk vind dat mijn NR nog steeds in de boeken staat!

__________________________________________________

Naam: Maarten Caminada
Geboortejaar: 1973
Triatleet sinds: 2011
Lid van IZGS sinds: 2018
Beste onderdeel: lopen
Aantal wedstrijden per jaar: 5-6 triathlons
Favoriete afstand: halve triathlon

'Train niet in het grijs!'

3 september 2019

Na mijn eerste hele triathlon in 2012 was ik vol vertrouwen dat de volgende veel sneller zou gaan. In 2013 maakte ik veel uren voor de Ironman van Nice, maar het resultaat was er niet naar en hetzelfde gold voor Ironman Frankfurt in 2014. Ik trainde wel veel en voor mijn gevoel hard, maar boekte geen progressie. Na analyse van mijn data kwam ik erachter dat ik te hard trainde voor rustige trainingen, maar niet intensief genoeg voor zware trainingen. Ik trainde altijd in de zogenaamde ‘grey zone’. Voor Challenge Almere in 2015 moest ik het anders gaan aanpakken.

Rustige duurtrainingen, die nu ongeveer 80% van mijn trainingsuren uitmaken, werden dan ook echt rustig. Een gesprek voeren tijdens de training moet geen probleem zijn. Intensieve trainingen ging ik in intervallen doen, waarbij de intervallen richting - of over mijn anaerobe drempel gingen (de intensiteit die je ongeveer een uur moet kunnen volhouden, hard dus). In Almere zette ik een PR neer op de hele triathlon en sindsdien train ik op deze manier. Inmiddels is de marathon onder de drie uur eindelijk gelukt (Rotterdam 2016 en recentelijk Amstelveen in maart 2019) en halve triathlons onder de 5 uur zijn standaard geworden (bijvoorbeeld Klazienaveen dit jaar).

Gewoon lekker sporten is natuurlijk de basis van wat we doen, maar als je serieuze stappen wilt maken dan is dit zogenaamde gepolariseerd trainen een heel goed uitgangspunt. En het mooie is: dit maakt het trainen ook een stuk leuker. Bij de rustige trainingen kan je een praatje maken of rustig om je heen kijken (vogels spotten bijvoorbeeld, of 'ploggen') en bij de intensieve trainingen heb je het gevoel dat je serieus bezig bent. En uiteindelijk zie je het ook terug in de resultaten. Dus voor mij geldt: op naar de hele onder de 10 uur (in 2020)!

__________________________________________________

Naam: Kees Peereboom
Geboortejaar: 1962
Triatleet sinds: 2016
Lid van IZGS sinds: 2016
Beste onderdeel: fietsen, fietsen en fietsen
Aantal wedstrijden per jaar: 4 tot 6
Favoriete afstand: Ironman

'Altijd rustig en geduldig blijven'

14 juni 2019

Van nature ben ik vrij ongeduldig en dat is erger geworden nadat ik ben begonnen met triathlons. Dat was drie jaar geleden. Er mocht geen tijd verloren gaan: geplande trainingen moesten koste wat het kost worden doorgezet. Memorabel was bijvoorbeeld een 180 km fietsen naar Friesland. Buienradar voorspelde regen en harde wind, maar dat was voor mij geen reden om de tocht af te blazen. Resultaat: zeven uur fietsen met tegenwind en regen. Een paar dagen later was ik snipverkouden met ernstig vormverlies tot gevolg. Dit was voor mij een bevestiging dat nu alle zeilen bijgezet moesten worden. In het tweede jaar stonden daarom de halve Ironman in Aix en Provence en de hele triathlon van Roth op het programma. De Olympic Distance een week na Aix bleek iets te veel van het goede: de hamstringblessure die volgde duurde al met al tien maanden. Toch was dit niet het moment om gas terug te nemen. Ironman Roth stond al gepland en die doe je dan... het laatste deel van de marathon strompelend.

Ik ben vrij laat begonnen met triathlon en ben erachter gekomen dat mijn ongeduld voortkomt uit het gevoel dat er (te) weinig tijd is om er nog echt iets van te maken en dat er al snel resultaat bereikt moet worden. Inmiddels weet ik dat daar een (te hoge) prijs voor wordt betaald in de vorm van blessures en terugslag. 

Daarom mijn tip: blijf rustig en geduldig. Vooral tijdens het zwemmen werkt snel starten, in de knel komen bij een boei of een hap water binnen krijgen contraproductief. Kom eerst in je slag, dan kun je daarna nog versnellen. Laat je niet opjagen door de rest van het veld en concentreer je op je techniek en ademhaling. Door dit te doen is mijn 1km-tijd tijdens de wedstrijden in twee jaar van 20’50” naar 17’50” gegaan. Dit geldt niet alleen tijdens een wedstrijd, maar ook voor de langere termijn. Bij regen ga ik niet fietsen en blijf ik nu lekker thuis. 

__________________________________________________

Naam: Jeannet Pennings
Geboortejaar: 1986
Triatleet sinds: 2013
Lid van IZGS sinds: 2017
Beste onderdeel: zwemmen (of fietsen :))
Aantal wedstrijden per jaar: 7-8 triathlons
Favoriete afstand: OD en halve

'Visualiseer en denk vooruit'

18 mei 2019

Beter goed gejat dan slecht bedacht! Deze tip kreeg ik ooit van een clubgenoot bij mijn vorige triathlonvereniging en daar ben ik hem nog steeds dankbaar voor. Elke wedstrijd komt hij weer goed van pas. Het gaat om de wissels, die kunnen in een triathlonwedstrijd best chaotisch zijn. Zo kwam ik eens als een van de eersten uit het water, maar kreeg ik mijn helm maar niet vast terwijl de een na de ander mij in de wisselzone passeerde. Heel frustrerend! Of die keer dat ik bij het uittrekken van mijn wetsuit mijn startnummer meetrok en bijna zonder de wisselzone wilde verlaten. Gelukkig was er een omstander zo vriendelijk mij daarop te attenderen.

Er zijn wel een paar trucs om de stress te onderdrukken en te voorkomen dat je verstrikt raakt in je eigen wetsuit of dat je je helm verkeerd om op je hoofd zet. Wat absoluut kan helpen is om aan het einde van je zwemonderdeel alvast je aankomende wissel door te nemen. Neem eventueel wat gas terug en loop in gedachten alvast de stappen door die je straks moet nemen. Je klimt uit het water en dan? Al rennend je wetsuit vast half uit trekken, je badmuts en bril van je hoofd, en bij je fiets de rest. Visualiseer ook alvast de wisselzone die je vooraf goed ingeprent hebt. Neem een herkenningspunt (een vlag of dixi bijvoorbeeld) waar je jouw fiets wegzet, zodat je eenmaal uit het water als het goed is recht op je fiets afloopt.

Hetzelfde kun je doen tijdens de laatste meters van het fietsonderdeel. Wat moet je doen als je straks met je fiets T2 in komt, en vooral in welke volgorde. Voorkom dat je voor verrassingen komt te staan, een black-out krijgt of geheel raakt afgeleid door de support om je heen. Des te meer kun je genieten van de race zelf. Enjoy!

__________________________________________________

Naam: Bram Couperus
Geboortejaar: 1963
Triatleet sinds: 2007 (maar eerste triathlon 1992)
Lid van IZGS sinds: 2007
Beste onderdeel: lopen
Aantal wedstrijden per jaar: 5
Favoriete afstand: kwart/OD

'Neem eens een week rust'

18 mei 2019

Bij de voorbereiding op de hele triathlon van Mallorca in 2014, liep alles eindelijk op rolletjes. In dat jaar had ik veel tijd om te trainen en de blessures van het voorgaande jaar – tegen elkaar aan schurende middenvoetsbeentjes, shin splints – had ik eindelijk onder controle. De trainingen liepen lekker. Op het Kwartje Anna Paulowna, vijf weken voor de Ironman, was ik sneller dan ooit (ik heb het even opgezocht: 2:07:13). In het weekend daarna, nam ik deel aan de 4 km zwemwedstrijd naar de Van Ewijksluis. Dat ging ook lekker. Jammer dat ik na afloop een peesontsteking in mijn schouder bleek te hebben. Ondanks fysiotherapie heb ik in de resterende vier weken voor de IM niet meer kunnen zwemmen.

In mijn loop- en triathlonloopbaan is me dit vaker overkomen: een blessure uit het niets, juist als alles lekker gaat. En zo gek is dat natuurlijk niet. Als prestatiegerichte wedstrijdatleet train je in feite op het randje van wat de pezen en gewrichten nog kunnen bolwerken. Je bent heel erg gericht op de signalen van oude blessures en pijntjes. Als die signalen uitblijven, kan er zomaar een nieuwe overbelastingsblessure de kop opsteken.

Daarom mijn tip: neem even flink gas terug, bijvoorbeeld door gewoon een week niets(!) te doen, juist als het allemaal erg lekker gaat met de trainingen. Natuurlijk hangt het ook af van de voorbereidingsfase waarin je je bevindt voor het evenement en misschien werkt het niet voor iedereen zo, maar bij mij gaan de alarmbellen af juist op het moment dat er geen vuiltje aan de lucht lijkt te zijn!

O ja, in Mallorca heb ik uiteindelijk gezwommen met een 400mg Ibuprofen tegen de pijn. Daarna nooit meer last gehad van mijn schouder: was het allemaal verbeelding?

__________________________________________________

Deel jouw tip!

Heb jij een goede tip op triathlongebied voor jouw clubgenoten? Of het nu gaat om een wedstrijd, de voorbereiding, het trainen, voeding, materiaal, ....  Alles kan, alles mag. Verpak jouw advies in maximaal 300 woorden en mail deze naar de redactie via Bram Couperus.