IZGS Triathlon Vereniging Haarlem

• 6 jul. 2022 08:50:00

'30 jaar geschiedenis of wat kan ik allemaal verkeerd doen op een dag'

Wim van de Broek is bij veel triatleten een bekende naam. Niet gek als je al 30 jaar speaker bent bij triathlons, met Ruud de Haan of alleen. Op 2 juli nam Wim  afscheid als speaker tijdens de triathlon van Holten. Speciaal hiervoor waren twee reünieseries over de sprintafstand georganiseerd. Oude toppers als Ben van Zelst, Peter Zijerveld, Trijnie Roozendaal-Rep, Ralph Zeetsen samen aan de start met huidige toppers als Menno Koolhaas, Jorik van Egdom en Jetze Plat. Ik had het genoegen ook te zijn uitgenodigd en dan zeg je natuurlijk geen nee.

Tekst: Martin Breedijk

Een week na IM70.3 Hoorn was het de bedoeling het vooral gezellig en ontspannen aan te pakken. 13.00 uur vertrokken met de trein naar Hilversum om met maatje Machiel Ittmann mee te rijden naar Holten. Het werd een ritje met heel veel herinneringen. In Holten aangekomen richting aanmeldtent en voordat we daar waren al vele handen gedrukt (Rik van Trigt, Jan van der Marel, het hield maar niet op). Na aanmelden kwam ik erachter dat ik het misschien toch iets te ontspannen had aangepakt: geen nummerband meegenomen en nog erger, ik bleek een oud IZGS trisuit te hebben meegenomen (duizendmaal excuses aan de sponsors, zal nooit meer gebeuren).

Maar goed, na op de foto zijn gegaan met Guido Savelkoul (twee ex-winnaars van Stein, vraag voor de pubquiz volgend jaar noem de jaartallen) met z’n allen op de fiets naar het zwembad. Daar gelukkig geen gekke dingen gedaan, de 500 meter zwemmen ging vrij soepel eigenlijk. Op de fiets bleek dat Lars Vreugdenhil, de organisator van de wedstrijd in Zandvoort, het zelf ook niet al te nauw neemt met de stayerregels. Marcel Gierman keek alleen maar om, om hem op sleeptouw te nemen. Ja, dan toch maar een beetje meedoen, en zelfs bij ze wegrijden op mijn racefiets (de volgende dag ging ik op de fiets van Hilversum naar Driehuis, met een grote rugzak leek een TT-fiets mij niet handig en het was toch een ontspannen race).

Schoenen verdwenen
Na bijna 25 best wel pittige fietskilometers aangekomen in T2, waar je eerder je schoenen neer had moeten zetten, een licht vorm van paniek: waar zijn mijn schoenen? Zou er iemand voetbalhumor hebben willen uithalen? Klein stukje doorgelopen na het ophangen van mijn fiets, bleek dat ik mijn schoenen bij 8935 had neergezet i.p.v. 8953. Ja, toen was ik echt wel 30 jaar terug in de tijd, wat een beginnersgeknoei! Afijn, weer terug naar de fiets (helm nog op) en toen gaan lopen. Dat heb ik vlot maar niet hard gedaan (nog vermoeide benen en er zou nog een feest komen). Bij de streep mijn pet denkbeeldig afgenomen (was nog een fout, pet niet bij mijn schoenen gelegd) en een mooi boek als dank aan Wim overhandigd.

Na afloop nog met heel veel mensen gesproken, wie er allemaal was, hoe fit sommige mensen nog waren (bv. Ben van Zelst jaren niet meer gezwommen maar ging nog als een speer) en anderen waar de jaren wel waren gaan tellen (Pim van de Bos en Guido Gosselink bv., de eerste liep voor het eerst sinds heel lang weer een 5 km, Guido zijn knieën kunnen dat helaas niet meer aan). En daarna ook nog een gezellige receptie waar het bier rijkelijker dan vroeger vloeide. Het was echt een geweldige avond en de roep om dat vaker te doen was groot, dus wie weet is er een jaarlijkse traditie geboren.