Nieuws
Ardennenweekend groot succes
Na maandenlang aftellen was het eindelijk zo ver: mijn allereerste trainingskamp ooit. Geen werk, studie, relaties, sociaal leven, kinderen, huisdieren of andere onnodige afleidingen, maar gewoon lekker sporten, eten en slapen. Trainen als een prof dus. En dat met een fantastische club mensen, heerlijk.
Na het verschijnen van Wierd's schitterende spreadsheet voor de auto-indeling, zag Kees dat het handig was als hij en ik samen heen reden. Na een heel gezellige, extra lange (want files) autorit, kwamen we op vrijdag rond 16 uur aan bij Taeru in Érézee, waar Marliz en Wietse al druk in de weer waren met regelen, routes maken en (vegetarische!) boodschappen uitladen. Heel fijn, want dat ik zelf niks hoefde te doen paste mooi in mijn visualisatie van eat, train, sleep, repeat. Top dus dat zij deze taken op zich wilden nemen, waarvoor nogmaals dank!
En zo gingen we vier (voor sommigen drie) dagen lang hardlopen, trailrunnen, yoga, krachttrainen, zwemmen in het 25 meter bad en bovenal heerlijk veel fietsen door een schitterende omgeving waar werkelijk niks vlak is. Met een constante afwisseling van klimmetjes keihard aanvallen (wat, wie?) tot zo aero mogelijk afdalen met 60+ km/h. Dit was wel even andere koek dan een rondje Ringvaart. Toegegeven, met al die klimmetjes was social riding wel een uitdaging, maar er werd doorgaans netjes op elkaar gewacht. Want ja, die hongerklop kwam zelfs bij de meest ervaren wielrenners als een mokerslag binnen. Ik zal verder geen namen noemen. Tot slot gaf onze Australische ex-prof John op zaterdagavond nog een uitgebreide en erg leerzame transitieclinic met de nodige oefeningen. Thanks mate!
Zondag, na het zwemmen en fietsen, vertrok een gedeelte van de groep weer terug richting de Spaarnestad, waaronder regelaars en chefkoks Wietse en Marliz. Na een licht sarcastische "succes met regelen verder hè" vanuit Wietse's Citroën Cactus ontstond er vanzelfsprekend totale anarchie onder de achterblijvers. Moesten we nu verhongeren en allemaal dezelfde hongerklop ervaren als Martijn? De oplossing bleek simpel; in zeer vloeiend Frans (shoutout naar Niek) een tafel reserveren in het restaurant van de lokale camping. Gelukkig konden we hier nog wel terecht met een mannetje of elf. Toch mooi door het oog van de naald gekropen. Later bleek overigens dat ze ook gewoon Nederlands spreken.
Niemand had verwacht dat juist hier, in dat pittoreske restaurantje op Domaine Le Val de l'Aisne, de ultieme teambeproeving op ons stond te wachten. We kregen namelijk te horen dat we als groep niet uit de hele kaart mochten kiezen, maar een keuze moesten maken uit maximaal vier gerechten. Nou, ik kan je vertellen; ik heb nu al het volste vertrouwen in de teamcompetities dit jaar. Wat een teamwork. Een gezellige afsluiting van een heel tof weekend met veel kilometers, zwemmeters, hoogtemeters, modder, humor, zweet, bananen en gelletjes. 10/10, op naar de volgende!
Reacties
Log in om de reacties te lezen en te plaatsen