IZGS Triathlon Vereniging Haarlem

• 16 jul. 2020 16:50:00

Krachten meten tijdens tijdrit

Het valt niet mee om triatleet te zijn in coronatijd als je jouw conditie graag wil testen, maar alle evenementen zijn afgelast. Gelukkig was daar de IZGS-tijdrit. Maandagavond 13 juli zoefden twaalf atleten over het fietspad langs het Noordzeekanaal in Spaarnwoude.

Een verslag van Lennard Vieveen

Ik ben dit jaar als nieuw lid bij IZGS gekomen en vind het super leuk om te zien dat er veel verenigingsleven overblijft in deze bijzondere tijd. En dat er evenementjes door clubgenoten worden opgezet om toch wat competitie te creëren. Maandagavond was dan ook de eerste race van dit jaar voor mij en nog wel een clubcompetitie ook. Natuurlijk geen echte wedstrijd, maar toch een mooie gelegenheid om de krachten te meten met andere clubleden.

De opkomst was redelijk te noemen met 12 man en vrouw en het weer zat mee: mooi half bewolkt en een klein briesje. Het parcours was prima geschikt voor een tijdrit. Iedere anderhalve minuut werd er een IZGS’er op het parcours afgevuurd en kleurde het IZGS blauworanje langs het kanaal. Natuurlijk waren er ook andere fietsers, maar gelukkig heb ik niemand gehoord die daar last van had. Zelf had ik een inhaalmanoeuvre van een oud mannetje vlak voor het keerpunt, maar dat ging goed, mede dankzij de begeleiding van Liz en Elise.

Krachten verdelen
Van de IZGS-toppers begreep ik dat deze afstand (9 kilometer) net te ver is om op de heenweg al volle bak te rijden, dan kom je jezelf tegen op de terugweg. Dus met die wetenschap ben ik gestart. De teller ging al gauw naar de 40+ en ik voelde me goed genoeg om dit tempo vast te houden, net niet voluit. Onderweg wat drempels en sneaky vals plat omhoog, waardoor het tempo weer iets terugzakte.

Ik dacht daarbij aan de terugweg die ik dan met schuine wind mee in de rug én naar beneden zou rijden, waarbij ik mooi tempo zou kunnen maken om alles te geven. Naarmate ik de 9 km naderde begonnen de benen vol te lopen en moest ik echt pushen om door te blijven rijden. Uiteindelijk hijgend en puffend over de finish met een lovende reactie van organisator Rutger.

Verrassend derde
Martin Breedijk kwam ook snel over de finish, maar net 2 seconden langzamer dan ik. Vervelend als het verschil zo klein is. Het is fijner is als het heel duidelijk, zoals bij de races van Jeroen en Melvin. Wat reden die kneiterhard zeg! Prachtig ook om te zien hoe Melvin op de fiets zat, perfecte positie, 1 bonk kracht. Niet gek dus dat ik op gepaste afstand eindigde. Wel verrassend voor mij dat ik de derde tijd bleek te hebben.

Laura was de enige vrouw die stoer genoeg bleek om het op te nemen tegen de mannen, respect! We kregen allemaal een stroopwafel en een drankje na afloop als dank voor de inzet en hebben na wat gezellig napraten de fietsen weer opgepakt om naar huis te fietsen. Dat ging er ook nog best stevig aan toe, zo'n tijdritje smaakt naar meer!

Bedankt Rutger voor de goede organisatie, Elise en Liz voor de begeleiding op het keerpunt, en Renske voor de mooie actiefoto's. Meer foto’s zijn hier te vinden.