IZGS Triathlon Vereniging Haarlem

• 24 aug. 2020 13:05:00

Oversteek Gouwzee: heroïsche zwemtocht

Een heroïsch dagje uit met de triatlonclub. Wind, golven en twee keer 3,5 kilometer waren er zondag 23 augustus te overwinnen. Een maand geleden werd voorgesteld samen eens een mooi stukje in open water te gaan zwemmen. Dit idee groeide al snel uit tot een oversteek van de Gouwzee. Van Monnickendam naar Marken en weer terug.

Tekst: Vincent Bonninga

De weersvoorspelling was bar en boos. In de week voorafgaand aan het evenement, werd voor de bewuste zondag veel wind, regen, onweer en zelfs hagel voorspeld. De weergoden leken ons dermate slecht gezind, dat zelfs werd afgesproken op zondag voor 9.30 een afmelding rond te sturen, wanneer het weer een te groot risico zou vormen voor de zwemmers. Inmiddels zit ik met een gloed op wangen van een heerlijk zonnetje dit stukje te tikken. Geen hagel, geen onweer en hooguit een halve spat regen. Wel veel wind en daarmee ook golven, lastig navigeren, daarover later meer.

Zo slecht als de weersvoorspelling was, zo goed was het evenement georganiseerd. Alle hulde voor Liz. En natuurlijk voor alle enthousiastelingen die de gehuurde boten bestuurden, de plas rondfietsten, de zwemmers aanmoedigden en de veiligheid in het oog hielden. Drie bootjes begeleidden de zwemmers tijdens hun tocht. Eentje voorop als richtpunt, 1 achter de laatste zwemmer als spreekwoordelijke ‘bus’ en een bootje dat heen en weer pendelde om het overzicht te behouden.

Wind in de rug
Voor mij was dit de langste openwaterzwemtocht tot op heden. Ik zwem primair in het zwembad en eigenlijk alleen tijdens triathlonwedstrijden, in de voorbereiding daarop en tijdens de vakantie stukjes in open water. Nog nooit meer dan 2 kilometer aaneengesloten. Heen en weer en direct 7 kilometer leek me dan ook wat te gortig, daarom had ik me ingeschreven voor een enkeltje. Ik werd ingedeeld voor de heenweg richting Marken en belangrijker, wind in de rug!

De eerste zwemmers vertrokken even voor half 12, een kleine 15 minuten later en trappelend van ongeduld mocht ik mee in de tweede groep. De eerste 1.500 meter ging van een leien dakje. Redelijk vlak water, zwemmend in een groepje van drie met het gevoel dat ik dit de rest van de dag zou kunnen volhouden. Deel twee werd aanmerkelijk uitdagender. De wind duwde de zwemboei in de knoop met de armen, de golven namen met de afstand tot de kant (van vertrek) lineair toe in hoogte en navigeren werd steeds lastiger. Ik zwom de laatste kilometer alleen en voor het gevoel in rondjes. Na een goed uur dan toch Marken bereikt.

Weer koers richting…
Kees moet vandaag wel het afstandsrecord hebben neergezet. Op de terugweg voer ik in het bootje achter de laatste zwemmer in gezelschap van Jose en Petra. Nu natuurlijk wind en golfslag tegen. De laatste zwemmer was Kees. En feitelijk had dit weinig met zijn snelheid te maken. Daar waar ik op de heenweg slechts het gevoel had in rondjes te zwemmen, zagen wij dit Kees in de praktijk brengen. Na enkele honderden meters had hij weer koers gezet richting Marken, terwijl Monnickendam nu toch echt het doel was. Na veel gebaren en geschreeuw van onze kant, hervond Kees zijn weg. Gedurende de overtocht hebben we dit nog een enkele keer herhaald. Van de overige zwemmers hebben wij op de terugweg dan ook niet veel meegekregen, anders dan dat iedereen veilig, goed gemutst en trots op de prestatie weer in Monnickendam is aanbeland.

Ik denk dat er vandaag een traditie is geboren. Het enthousiasme onder de deelnemers was groot, de teleurstelling bij hen die te laat hadden ingeschreven groter en de euforie na afloop het grootst. En het bleef nog lang gezellig, de drankjes bij strandtent Strandvier vonden gretig hun weg in de afgetrainde lijven. Ik ben er volgend jaar weer bij!

Bekijk meer mooi foto's van de oversteek in het fotoalbum (zorg ervoor dat je ingelogd bent).